وداعی دیگر

امروز دوستی دیگر را برای بازگشت به ایران بدرقه کردم. با هم عکسی به یادگار گرفتیم و او را به خدا سپردم. هرچند با دلی شاد به سوی ایران باز می گردد ولی اندوهی جانکاه بر قلب من مستولی گشته است. بالاخره دوستان یک به یک باز خواهند گشت و روزی روزگاری در جایی که حتی باورش هم سخت باشد شاید باری دیگر یکدیگر را ملاقات کنیم. و انشااله نوبت ما هم خواهد رسید که به وطن بازگردیم شاید وقتی دیگر...

لطف و رحمت خداوند

از زمان جابجایی محل سکونت و استقرار در دانشگاه، چند روزی هوا به شدت گرم شده بود ولی از آن پس یکی دو روزی است که هوا به شدت خنک شده است و رحمت و برکت خداوند نیز هر روز از آسمان بر زمین گرم نازل می شود و روح و جان آدمی را تازه می نماید.
امروز روزی بود که لطف و رحمت خداوند را با تمام جان احساس کردم بطوری که تاریخ بیست و ششم مرداد مصادف با هفدهم آگوست را هرگز فراموش نخواهم کرد.

گذر عمر

این قافله عمر عجب می گذرد،
انگار همین دیروز بود که عزم سفر به مالزی داشتم چهارسال و یکماه گذشت.
در طول این مدت شاهد رفتن بسیاری از دوستان بودم ابتدا آقای کریمی را مشایعت کردم و بعد از آن یک به یک دوستانی از مجموعه مسکونی ما رفتند برخی به سایر مجتمع ها مثل آقای مجاهد و برخی به مقصد ایران، مالزی را ترک کردند از جمله آقای یعقوبی، آقای سالاری؛ آقای پارسا و چندی دیگر.
و این بار قرعه به نام من افتاد تا به همراه خانواده بار سفر بندیم و از منزل مسکونی خود به مجموعه ای دیگر کوچ کنیم تا شاید پایانی خوش بر دوران تحصیل رقم خورد و بار سفر به ایران را بر دوش کشیم. از امشب چراغ خانه ما خاموش خواهد بود و یاران تیارا را تنها گذاردیم و به مجموعه دانشگاه نقل مکان کردیم. امید که همه دوستان و همسایگان عزیز ما را به بزرگواری خود ببخشایند و اگر قصوری بوده برما حلال نمایند. یاعلی